Einstein

"Any intelligent fool can make things bigger, more complex, and more violent. It takes a touch of genius -- and a lot of courage -- to move in the opposite direction." Albert Einstein

Vorige week en vandaag

Begin vorige week was wat mijn aandacht trok alles 'buiten' het Clownen. En met dat alles bedoel ik het gevoel dat alles in een enorme versnelling zit. Dinsdag liggen de treinen in Brussel overhoop en als mieren op een hoop loopt iedereen door het station. Bellen naar mijn tandarts die me toeroept ' snel, snel, snel' als ik een afspraak wil maken. De man van de bank die een uitleg geeft waar geen touw aan vast te knopen is. De hotelbediende hier in Lausanne die me onderbreekt als ik probeer uit te legge dat er een enveloppe voor me achtergelaten is. Chaos, chaos, chaos en een duizelingwekkende versnelling van alles. Wat heeft dat nu met Clownen te maken? Veel! Het maakt dat ik in mij werk, in mijn spel zoals ik het meestal zeg, bezig ben met rust te creëren, te vertragen, de vraag te stellen wat er gebeurd, niet nog iets extra toe te voegen aan het al teveel. Ooit was dat heel anders. In de jaren 90 en zelfs het begin van 2000 ging het over expressie, over uitdrukken. Nu gaat het over gronden, tot rust brengen, soepel spelen met de chaos die overal is. Het gaat nu over impressie en verteren. En over duidelijkheid. Een hele opgave voor me, die opgegroeid en gevormd ben in een rustige tijd van ongebreidelde macht en kracht aan de expressie en kunstzinnige vorming. Waarvoor dank trouwens, en de meesters die ik toen had zal ik eeuwig dankbaar zijn. Maar het is anders nu, en die creativiteit dient anders gebruikt te worden. In mijn clownswereld creër ik rust en kalmte , eenvoud, simpliciteit. Zo ontmoeten we vrijdag enkele kinderen, jongeren die erg, heel erg ziek zijn. Ze helpen me om rustig te zijn. We stellen een vraag, we zingen als ondersteuning om te ontspannen en te rusten, woorden over engelen en hemel kome uit onze mond. Maar ook leeuwen die het dorp onveilig maken en olifanten en Chinese kruiden zijn onderwerp van gesprek. En zo kom ik aan bij vandaag, Lausanne, een goed van 6 junior en senior clowns en een immense dansruimte waar we werken van 9 tot 5. De 'dagelijkse leidster' brengt thee en koffie en koekjes. De mensen komen toe, we drinken en praten. Een enorme concentratie. Ze zijn zo beleeft, de Zwitsers. In de improvisatie per drie zorgen ze ervoor dat ieder om beurt de leider is geweest, zo attent zijn ze. Ik vertel hen dat dat niet echt clown is, dat dat te beleefd is voor de clown en dat die er foert tegen zegt. En aan de andere kant geniet ik enorm van de gedrevenheid en de focus van deze mensen. Ze kunnen echt aandacht geven en ze hebben goede clowns. Onder de middag praten we over het busaccident enkele maanden geleden en hoe ze voor de kinderen gespeeld hebben en hoe de ouders gevraagd hebben ook voor hu te spelen. Het Hertha ok fors geraakt en ik voel hun betrokkenheid. We werken rond de kracht van simpliciteit en de dag vliegt om. Het is mooi dat ik oefeningen van Michael Christensen kan gebruiken om hun tot simpel spel à te zetten. Ze vertellen met hu ervaringen ermee in het ziekenhuis als we ons in januari zien voor het internationale seminarie. Ik hou van deze mensen, hun respect een eerlijkheid, het is een plezier en een kans om voor en met hun te mogen spelen. En in de evaluatie vertelde een junior-clown: het was vandaag zo dat alles belangrijk was en meetelde in het spelen en werken. Het was een geheel, de pauzes en het werken. Dat vonnis een mooi complement. Rusten nu en morgen het zelfde programma voor 8 clowns.

Babette en Potske te H Hart Leuven

'Je kunt je koffer toch gewoon bij het handvat vastnemen'

Maandag 8 october en als Potske wandel ik door de gangen van Pellenberg. Achter me aan mijn koffer, aan de leiband. Een rol papiertape is een prachtig voorwerp. Af en toe valt de koffer om, ik stop, zeg potvolkoffie tegen de koffer en help hem weer recht. Ik hoor kinderen lachen. Het is de universele kinderlijke vreugde die loskomt wanneer iets of iemand valt, struikelt, botst. Zeker omdat dit onschuldig is en niemand zich pijn doet. Er volgt een spel van proberen vooruit te geraken, vallen, botsen, in de knoop geraken met de tape,... De kids smullen. Ik speel heel kinderlijk, heel naïef, bijna met geen woorden, fysiek. Het is erg intens, warm ook, en deugddoend. De openheid naar de kids maken dat ik heel wat terugkrijg. En het is gewoon plezant.(Mag het even...) Al kronkelend maak ik een overzicht van wie ik allemaal bereik en ik besef dat er nog één meisje is dat ik niet echt bereik, en ik besluit langst haar de kiné-ruimte te verlaten. Zo gezegd zo gedaan. Ik sloeg weer totaal in de knoop als ik bij haar was en toe wenkte ze me en bijna in mijn oor zei ze "je kan je koffertje ook gewoon bij het handvat dragen" Ik keek haar aan en zei, ja, da's waar! en stapte met het koffertje aan mijn hand de zaal buiten. Dinsdag 9 october en ik ben in Aalst en achtervolg een botsballeke. Boem, baf, hier en daar, totdat het flop...recht in het potteke van een kleintje terechtkomt. Goal! Een grote jongen van 11 heb ik een aantal goochelkunsten laten zien en dan bleek dat hij er ook veel vanaf wist. Hij had een goocheldoos, bij zijn papa, vertelde hij me. Ik toonde hem de simpele truk met het vingerhoedje en die kende hij niet, die vond hij de max. Ik het hem leren en ik gaf hem het hoedje kado, voor in zijn toverdoos, bij zijn papa. In een andere kamer is een meisje van 11 met haar mama. Het is er zen, de mama leest en zij is aan het kleuren. Ik kom de kamer binnen en installeer me aan het tafeltje, ook zen natuurlijk. Heel, heel langzaam installeert de situatie zich en het meisje gniffelt wat af. Als ik wegga komt ze uit haar schelp. Als ik mijn tong uitstek naar haar doet zij dat ook. En ze durft zelfs mijn koffer af te pakken en te ruilen voor haar jas, die ik gepikt had natuurlijk. Heerlijk, zo'n tiener die loskomt. Terug bij de kleintjes maak ik muziek en blaas de laatste bellekes van de dag de lucht in. Potske Prutske was here.

Lente

Gegroet iedereen die dit bericht leest.
Ondertussen zijn we half maart en is het hoog tijd om even te vertellen wat er in mijn clownswereld gaande is. Allereerst is Potske nog steeds bij Cliniclowns-België aan het spelen. Na een intensieve workshop met de grondlegger van ons werk, Michaël Christensen, is het clownspak van Potske grondig onder handen genomen en gereviseerd.
We kunnen nu spreken van Dr.Prutsmans en zo goed als alles aan zijn costuum is geëvolueert. Maandag in het revalidatiecentrum pellenberg, dinsdag in Olv Aalst en Asz Aalst en vrijdag in Gasthuisberg en H.Hart.
Verder bezoekt Potske instellingen waar ze hem graag op bezoek hebben.
Jan houdt zich nog steeds bezig met lesgeven, al is het voor gesloten goepen de laatste tijd: de Théodora Clowns in Turkije en de Contactclowns. Ver der zijn er werkgroepen zoals een intervisiegroep voor het werk in hospitaals en de groep contactclowns.
En de goesting blijft om een professionele opleiding clown op te zetten in Vlaanderen.
Een vriendelijke lentegroet van Jan, Potske Prutske/Dokter Prutsmans