Beste Lezers,
vandaag van mijn zoon al mijn vaderdagkado gekregen, hij kon niet meer wachten. Een grote tekening met daarop de woorden "van casper voor potske pruske" en dan een verzameling clownsfiguren.Machtig! En diep in zijn boekentas graaiend zegt hij me:"en er hoort nog iets bij".En hij haalt fier een blauwe gebroken wasco boven die hij aan me geeft.
Potske Prutske is mijn clownsnaam wanneer ik in het ziekenhuis kinderen bezoek. Hij is nu ongeveer zou oud als mijn zoon (toeval?). En het valt me op dat ik, wanneer ik in het buitenland clownerie doceer, ik het veel over Potske Prutske heb. Potske kan meer en meer zichzelf zijn, komt meer uit dan vroeger voor zijn wensen, verlangens en angsten. Hij praat meer vanuit zijn lichaam en minder vanuit zijn verstand.(Dat is ook noodzakelijk, want dat verstand is aan het afsterven door de vele porties fritten met saus). Hij profileert zich meer in het spel en is het kleine kind ontgroeid.En toch blijft hij een naief iemand die roept als de optocht van de keizer door de straten trekt: "Ma die meneer is helemaal bloot!".Een spanningsbreker, een tijdelijke medereiziger op een moeilijk stuk van de tocht, een medicijn zonder bijwerkingen en niet uit winstbejag.
Ik schreef ook een tekstje over clowning:
Clowning is voor mij
een manier
om zachtheid,
verbondenheid
en onschuld
te oefenen.
Bij clownen
stap ik in een beweging/gebaar,
een woord, emotie
en voeg er humor aan toe.
Hiermee breng ik een verbinding tot stand
met mezelf ('t komt van binnenuit),
mijn medespeler(s)
en mijn publiek.
Hierdoor kan ontspanning,
plezier
en zelfheling ontstaan.
En tenslotte nog een quote uit de film die Casper en ik vanavond zagen:"Zelfs het kleinste levende wezen kan grote veranderingen brengen."
Jan
