Een lijn...

Ik wil even met jullie delen waar ik op dit moment mee bezig ben. Velen kennen me van de clownerie, sommigen van de massage en van de dans. En de tijd is voorbij om zoveel mogelijk cursussen te organiseren. Het versplintert me té veel en ik heb er geen zin meer in. Waar wil ik dan wel mee bezig zijn? Wel, met het op een lijn krijgen van mijn passie. Deze is sterk verbonden met het lichaam en de spirit, de wereld en verbondenheid. Clowning, massage en dans zijn de instrumenten. wat clowning betreft staan er een aantal boeiende initiatieven op stapel. De samenwerking met Ton Kurstjens in augustus 2009 te Frankrijk. Dit wordt een week clownen en genieten. Verder ben ik met Moshe Cohen aan het bespreken om terug een weekend met hem te doen ergens in mei 2009, in België. Dat is ook iets om naar uit te kijken. Zijn visie van de poëtische clown kan ik helemaal volgen. Tenslotte ga ik enkele maanden de fakkel overnemen van Daphné Robin, een Franstalige clown die een oude cinemazaal heeft omgebouwd tot een prachtige cursusruimte te Grez-Doiseau.Mogelijks gaan ook hier in de toekomst meer en meer initiatieven door. Wat de massage betreft, begin ik te Maasticht een opleiding Holistic Pulsing, een deugddoende schuddel massage. Proefpersonenen zijn welkom! Ik blijf tevens Integratieve Massage geven. Tenslotte de dans. De laatste jaren ben ik behoorlijk geraakt door "de vijf ritmes". Het proces dat ik binnen die structuur meemaak is krachtig. Ik leer heel wijze meesters kennen, ontdek de mappen van de emoties en doe spiegelwerk wat me dichter bij ego brengt. Hierin blijf ik doorgaan en mijn diepe wens is om dit werk ook in ziekenhuizen te kunnen laten plaatsvinden. Ik wens ieder die dit leest een zachte, kleurrijke, intense herfst. In liefde, Jan Dillen

Naar buiten, naar binnen, wringen...

Wat een strijd de laatste dagen. Ik voel zoveel weerstand om naar binnen te keren. Bij mezelf, de onrust en ook rondom me... In Italië stond iedereen op springen en bij het afscheid nemen beet Pépé de oude huishond me in de arm. Gelukkig geen wonden. In het verkeer moet ik opletten geen ongelukken te doen. En zo kan ik doorgaan. Gelukkig zijn er de momenten van samen zitten rond een teelichtje in stilte, het zien van een goede film op tv en het gelukkig zijn omdat ik na mijn reizen terug thuiskom. En dat naar binnen gaan, het zal er wel van komen. Op zijn tijd.J

Italiaanse Pasta eet je nooit met een mes.

We zijn net terug uit Italië, waar we met de ziekenhuisclowns onderzochten wat evenwicht en onevenwicht in ons werk betekent. Al heel snel kwamen we tot de sleutel, namelijk "less is more". Het té goed willen doen, het uiten zonder te voelen binnenin schept een geweldig energielek. Aan de slag dus met voelen, de dynamische stilte gebruiken als wapen en van daaruit clownen. Wonderlijke fanfares gezien, achtervolgingen door monsters, oeps...kaka gedaan op het midden van het podium!!
We gingen in de shit, het vroeten en zoeken om een stiltepunt te bereiken, om vandaaruit een nieuwe zoektocht aan te vatten, verbonden. Het was een grote spiegel voor Thierry en mezelf,want we kennen dat, ons weggeven in het lesgeven.Op het einde had ik voor de groep drie boodschappen: "be" was de eerste (to be or not to be, you know), gebruik de dynamische stilte als je wapen en tenslotte de remedie voor moe zijn: rust. En dat is wat ik ook nodig heb na deze luide, harde, explosieve, tedere, verbonden, conflictrijke Italiaanse meeting, rust. Ti Amo, Italien friends, Jan Dillen