Een 'aha' dag vandaag. Deze voormiddag deden we vier "koren". Vier koren met telkens acht personen en ongeveer een duur van veertig minuten per koor. De magie van de "regels" begint te werken, Mario moet niet meer elke vijf seconden tussen komen om te ondersteunen en te verduidelijken. Er komt een rust over de groep en over mezelf. Een grote uitdaging om in het "hier en nu" te blijven, niet met je gedachten af te dwalen, want dan blokkeer je de hele groep. De drie-secondenregel bljft fundamenteel. Tijd nemen om je eigen autonomie te voelen en te voeden.Door deze autonomie vergroot je je zelfvertrouwen, ga je in je eigen kracht stan en reageer je, werk, speel je samen vanuit rust, kalmte en je eigen energie. Uiterst belangrijk voor ons. Want als we gaan clownen, als we de rode neus opzetten, zullen we anders van hier naar daar geslingerd worden en heel vlug compleet het noorden kwijtzijn. Ik kon dit vandaag daadwerkelijk ook voelen zo.
We deden een kooroefening met neutrale maskers. Doordat je niet meer kan spreken, verliep alles in stilte. We gebruiken leren maskers met hele kleine gaatje voor de ogen. Een speler met een masker op "transmet" un état, un émotion. met een masker op straal je een emotionele toestand uit. het is indrukwekkend hoe het masker je transormeert en je in een soort van geconcentreerde trance brengt. Heel grappig ook hoe deze figuren communiceren, botsen, kijken,... naar elkaar, naar ons als publiek.
Ik doe een "geboorte" als clown. Mario laat me in zijn coaching geen seconde los. De manier dat ik naar de stoel toega in het midden van het podium, kijkende naar de persoon het verste rechts van me, omdat die je zicht maximaal opent. Als je twijfelt trouwens, altijd rechts kiezen (behalve als je gaat stemmen, dan nooit, zegt Mario). Jezelf de neus opzetten, een stem nemen die niet op de jouwe lijkt en in een aantal tellen rechtkomen terwijl je bvb. steden van Europa noemt. Ogen openen en grote ogen en kleine mond (als je niks zegt). Wat is je voornaam? 1,2,3,??? Jos. Kan je die letters spellen? Kan je een woord zeggen waarin de letter voorkomt? heb je nog iets te zeggen. Nee. Kies dan een uitgang. Hoeveel seconden heb je nodig om te vertrekken? 20. En het publiek telt. Nee, nu breek je met je lichaam het doek ipv het doek je lichaam (deze snap ik nog niet helemaal moet ik eerlijk zeggen, iets om morgen te vragen, want we stellen altijd veel veel vragen). Opnieuw. Ik bedrukt op. Je hebt er niet veel zin in precies. Overdrijf. Nee. Hoe ga je weg. met vel energie. Laat zien dan.En éénmaal af vraagt Mario om Jan te roepen. Ik doe mijn neus af en voel me diep gelukkig. Ontroerig in mijn lijf, vochtige ogen. Een hele krachtige ervaring die lang beklijft. En eens te meer besef ik de fragiliteit van dit gebeuren. Van het coachen en gecoacht worden. De kwetsbaarheid. En tevens voel ik de kracht van de regels, die me een grote autonomie geven. Ik ben niet meer afhankelijk van het publiek. Jan
