Einstein

"Any intelligent fool can make things bigger, more complex, and more violent. It takes a touch of genius -- and a lot of courage -- to move in the opposite direction." Albert Einstein

Vorige week en vandaag

Begin vorige week was wat mijn aandacht trok alles 'buiten' het Clownen. En met dat alles bedoel ik het gevoel dat alles in een enorme versnelling zit. Dinsdag liggen de treinen in Brussel overhoop en als mieren op een hoop loopt iedereen door het station. Bellen naar mijn tandarts die me toeroept ' snel, snel, snel' als ik een afspraak wil maken. De man van de bank die een uitleg geeft waar geen touw aan vast te knopen is. De hotelbediende hier in Lausanne die me onderbreekt als ik probeer uit te legge dat er een enveloppe voor me achtergelaten is. Chaos, chaos, chaos en een duizelingwekkende versnelling van alles. Wat heeft dat nu met Clownen te maken? Veel! Het maakt dat ik in mij werk, in mijn spel zoals ik het meestal zeg, bezig ben met rust te creëren, te vertragen, de vraag te stellen wat er gebeurd, niet nog iets extra toe te voegen aan het al teveel. Ooit was dat heel anders. In de jaren 90 en zelfs het begin van 2000 ging het over expressie, over uitdrukken. Nu gaat het over gronden, tot rust brengen, soepel spelen met de chaos die overal is. Het gaat nu over impressie en verteren. En over duidelijkheid. Een hele opgave voor me, die opgegroeid en gevormd ben in een rustige tijd van ongebreidelde macht en kracht aan de expressie en kunstzinnige vorming. Waarvoor dank trouwens, en de meesters die ik toen had zal ik eeuwig dankbaar zijn. Maar het is anders nu, en die creativiteit dient anders gebruikt te worden. In mijn clownswereld creër ik rust en kalmte , eenvoud, simpliciteit. Zo ontmoeten we vrijdag enkele kinderen, jongeren die erg, heel erg ziek zijn. Ze helpen me om rustig te zijn. We stellen een vraag, we zingen als ondersteuning om te ontspannen en te rusten, woorden over engelen en hemel kome uit onze mond. Maar ook leeuwen die het dorp onveilig maken en olifanten en Chinese kruiden zijn onderwerp van gesprek. En zo kom ik aan bij vandaag, Lausanne, een goed van 6 junior en senior clowns en een immense dansruimte waar we werken van 9 tot 5. De 'dagelijkse leidster' brengt thee en koffie en koekjes. De mensen komen toe, we drinken en praten. Een enorme concentratie. Ze zijn zo beleeft, de Zwitsers. In de improvisatie per drie zorgen ze ervoor dat ieder om beurt de leider is geweest, zo attent zijn ze. Ik vertel hen dat dat niet echt clown is, dat dat te beleefd is voor de clown en dat die er foert tegen zegt. En aan de andere kant geniet ik enorm van de gedrevenheid en de focus van deze mensen. Ze kunnen echt aandacht geven en ze hebben goede clowns. Onder de middag praten we over het busaccident enkele maanden geleden en hoe ze voor de kinderen gespeeld hebben en hoe de ouders gevraagd hebben ook voor hu te spelen. Het Hertha ok fors geraakt en ik voel hun betrokkenheid. We werken rond de kracht van simpliciteit en de dag vliegt om. Het is mooi dat ik oefeningen van Michael Christensen kan gebruiken om hun tot simpel spel à te zetten. Ze vertellen met hu ervaringen ermee in het ziekenhuis als we ons in januari zien voor het internationale seminarie. Ik hou van deze mensen, hun respect een eerlijkheid, het is een plezier en een kans om voor en met hun te mogen spelen. En in de evaluatie vertelde een junior-clown: het was vandaag zo dat alles belangrijk was en meetelde in het spelen en werken. Het was een geheel, de pauzes en het werken. Dat vonnis een mooi complement. Rusten nu en morgen het zelfde programma voor 8 clowns.